Het is het dilemma van vrije wil versus het determinisme. Een interessante tweedeling waar ik vaak over filosofeer en over praat met vrienden. Staat alles al vast, is it all written in the stars? Of hebben we een vrije wil en kunnen we zelf op ieder moment een compleet andere richting in slaan? Maar misschien is die radicale verandering van richting dan ook wel onderdeel van het plan en doet het alleen maar vóelen als een keuze?
In het geval van determinisme zijn we allemaal marionetten, zoals in het schouwspel dat ze in Sound of the Music spelen. En wie of wat besturen die touwtjes dan? God? Of het universum? Als we vrije wil hebben betekent het dat we de baas zijn over ons eigen leven, persoonlijk leiderschap. Dat klinkt eigenlijk wel fijn, maar ook eng. Want dat betekent dat we de creator zijn van ons bestaan, dus als alles een puinhoop lijkt te zijn hebben we dat ook zelf gecreëerd.
En als we visualiseren wat we in de toekomst willen hebben of wie we willen zijn, zijn we dan aan het dromen of hebben we dan gewoon een visioen van de al vastgelegde toekomst? Ik weet het niet en ik denk ook niet dat we het antwoord ooit zullen vinden. Wellicht hoeven we ook niet te weten wat het antwoord is, maar kunnen we gewoon ieder moment besluiten wat het beste voor ons werkt.
Ikzelf geloof in vrije wil als de dingen allemaal niet zo lopen zoals ik wil, want dat geeft me de kracht om het actief te veranderen. En ik geloof in het determinisme als ik vertrouwen in het leven nodig heb. Vertrouwen dat het universum het beste met me voor heeft en ik de dingen zou nu en dan los kan laten om ze de tijd te geven om zichzelf te laten ontwikkelen. Dan smaakt het koekje hoe dan ook even lekker.
stefanievuldersnl.wordpress.com 